गुरुवार, १० फेब्रुवारी, २०२२

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 
सुविचार 
         " आपण प्रत्येक गोष्ट परमेश्वराला अर्पण करून सर्व इच्छावासनांपासून रिक्त झाले पाहिजे आणि नंतर स्वतःला पूर्णपणे समर्पित केले पाहिजे ."
कर्माची अदृश्य मुळे 

            इतकच नव्हे तर, माझे भाव मी लिहित असलेल्या पुस्तकांच रूप घेतात. हे कार्य सतत दिवसरात्र चालू आहे. इथे जे आहेत ते माझ्या लिखाणाच भाषांतर करतात. हे काम संगणकावर केले जाते. दिवसभरात मी जे लिहिते त्यावर संध्याकाळी सत्संग होतो. अशाप्रकारे, दिवसरात्र सर्वजण माझ्याच भावांमध्ये गुंगलेले असतात. ही भावकंपने स्तूपाद्वारे अवकाश व्याप्त करून पंचमहाभूते शुद्ध करतात. ही भावकंपने जगातील लाखो लोकांच परिवर्तन घडवीत आहेत. असं असताना येथील मोजक्यांना बदलवून शुद्ध करणार नाहीत हे शक्य आहे का ? सतत माझ्याजवळ राहिल्याने माझे गुण त्यांच्यातही उतरलेत. ते संपूर्ण निर्मितीवर प्रेम करायला शिकलेत. हाच त्यांच्यात आणि इतरांमधील असलेला फरक होय.
 
संदर्भ - सत्ययुग आणि कर्मकायदा 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात ..... 
जय साईराम 

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा