ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 

सुविचार 

" आपणच आपली दुःख, भोग वा मुक्ती यास कारणीभूत असतो. " 

प्रकरण पाच 

चंद्र आणि मन 

             स्वामींच्या विचारात मला घरदार, मुलेबाळे, कुटुंब कशाचीही आठवणही नसे. स्वामींशिवाय मी दुसऱ्या कुणाचाही विचार केला नाही. तरीसुद्धा माझे प्रेम सर्व गोष्टींवर आणि सर्वांवर वर्षू लागले. हे प्रेमवर्तुळ इतके वाढत गेले की त्यामध्ये संपूर्ण विश्व सामावले. हे प्रेम सर्व छिन्नविछिन्न करून, सगळ्याची उलथापालथ करून, सर्वव्याप्त झाल्यानंतरच शांत होईल. 
             स्वामींसाठी माझा विलाप म्हणजेच प्रेमभाव. हा प्रेमभाव आता इतरांसाठी विलाप करत आहे. हे प्रेमभावाचे मातृभावात झालेले विस्तृतीकरण आहे, मातेची ममता. " जगातील सर्वजण माझी लेकरे आहेत, माझीच आहेत." 
              रात्रंदिवस मी जगातील सर्व लोकांसाठी रडते. कोणालाही पाहिले की ते मला आपले वाटतात. या जगात कोण बरे असे रडते ? वाचकांनो तुम्ही प्रत्येकावर एवढे भरभरून प्रेम करता का ? जो दिसतो तो आपला आहे असा तुम्ही विचार करता का ? त्यांच्यासाठी तुम्ही अश्रू ढाळता का ? तुम्ही जर असे करत असाल तर तुम्ही प्रकृतीची, पर्यायाने माझी मनोवस्था समजू शकाल.

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात ..... 

जय साईराम