रविवार, ५ नोव्हेंबर, २०१७

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 

सुविचार

           " आसक्ती आणि इच्छा विरहित मनुष्य जगातील सर्वात श्रीमंत मनुष्य आहे." 

प्रकरण बारा 

पंढरपूर 

                   "  माझा आत्मा ज्याला हाकारत होता, तेच आहे हे ! माझ्या हृदयाची केवळ हीच एक जागा आहे. हा माझा, माझ्या एकटीचा विठ्ठल आहे. आता माझ्या लक्षात आलं की युगानुयुगे मी त्याच्याशी संयुक्त होते. विरहाच्या जाणीवेने माझे डोळे अश्रूंनी डबडबले. मी आक्रोश केला." आता मी दुसरीकडे कुठेही जाणार नाही. मी ही जागा सोडून कुठेही जाणार नाही. पांडुरंगा !विठ्ठला ! मी तुझी आहे."
              कोठून उसळी मारून हे रडू येत होतं ? कुणास ठाऊक !  तेवढयात मंदिराचे पुजारी आले, त्यांनी गाभाऱ्याचे दार बंद केले. ते म्हणाले," तुम्ही रुक्मिणी मंदिरात जा."  मला पाय उचलणेही शक्य होत नव्हते. डोळ्यातून अखंड अश्रूधारा वाहत होत्या. मी अगदी वेडीपिशी झाले होते. मी मोठ्याने ओरडत होते. " नाही, नाही. मी नाही येणार. तुम्ही सगळे जा." मी पूर्णपणे भाववश झाले होते. माझ्या भावनांवर काबू करण्याचा मी प्रयत्न करत होते. माझ्या सोबत्यांच्या मदतीने मी रुक्मिणी मंदिराच्या प्रांगणात गेले व पुन्हा ध्यानाला बसले. 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात ..... 

जय साईराम  

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा