ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 

सुविचार 

     " परमेश्वराप्रती असणारे प्रेम, हृदयाच्या गाभ्यामधून महापुराच्या लोट्यासारखे दुथडी भरून वाहायला हवे."

प्रकरण अठरा 

अन्नविद्या 

               मी जन्मापासूनच सातत्याने श्री कृष्णाच्या विचारांमध्येच होते. भक्तीरसामध्ये विरघळून मी भगवंताला माझ्या प्रेमाचा नैवेद्य दाखवला. स्वामींनी माझे प्रेम ग्रहण करून बदल्यात मला सत्य प्रसाद दिला. मी फक्त हाच प्रसाद ग्रहण करते. सर्वसाधारणपणे आपण देवाला अन्नाचा नैवेद्य दाखवून तेच अन्न प्रसाद म्हणून खातो. मी बाह्योपचारांना कधीच महत्व दिले नाही. सर्व काही मनातल्या मनात, अंतरंगात केले. बाह्योपचारांना ' यज्ञ ' म्हटले जाते, तर अंतर्मनातील भक्तीला ' विद्या ' म्हणतात. अशा तऱ्हेने मी रात्रंदिवस माझ्या प्रेमाचा नैवेद्य त्यांना अर्पण करत होते. त्याच्या बदल्यात मला सत्यप्रसादाचा लाभ झाला. याला ' अन्न विद्या ' म्हणतात. कोणत्याही उपनिषदांमध्ये उल्लेख नसलेली ही नूतन विद्या आहे. 
               परमेश्वर आपल्यामध्ये स्फुल्लींगरूपाने वास करत असतो. माझ्या प्रेमरूपी अन्नाने मी त्याचे पोषण केले. तो स्फुल्लींग १५ वॅटच्या दिव्याप्रमाणे प्रकाशु लागला. त्याच्यासाठी मी अविरत अश्रू ढाळल्यामुळे काही काळाने हा दिवा जास्त प्रखर होऊन १०० वॅटच्या दिव्याप्रमाणे प्रकाश देऊ लागला. मी घेतलेल्या परमेश्वराच्या अखंड ध्यासामुळे माझे चिदाकाश उजळून निघाले. जणूकाही हृदयगुंफेतील सूर्यच ! साई सूर्याने माझे अंधकारमय आध्यात्मिक हृदय तेजोमय बनवले. माझे परमेश्वराचे वेड अधिकच वाढले. माझ्या प्रेमाने सर्व मर्यादा ओलांडल्या. ह्या प्रेमाचे अधिकाधिक भक्षण करून तो माधव लक्षावधी सूर्यांच्या तेजाने तळपू लागला. त्याने त्याचे सत्य माझे अन्न केले. आता ' कोटीसूर्य समप्रभ ' अशा त्याला मी पाहू शकते. 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात ..... 

जय साईराम