ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः

सुविचार

        " साधनेच्या मार्गाद्वारे साधक अध्यात्मातील उंच उंच शिखरे पादाक्रांत करतो." 

सूत्र नववे 

प्रज्ञान आणि अनुभव ज्ञान 

            ही सर्व पुस्तके, हा आश्रम, स्तूप त्यांच्याकडून मिळणारा दिलासा हे सर्व असून सुद्धा मी विरहामुळे अशोकवनातल्या सीतेप्रमाणे रडत असते. मी पुढील अवतारापर्यंत  वाट पाहू शकत नाही. सर्वजण आता स्वामींचे सान्निध्य अनुभवत आहेत. मी ह्या अवतारावर, या साईंवर प्रेमवर्षाव करते आहे. मग प्रेमसाई अवतारात त्यांचे प्रेम आणि जवळीक अनुभवण्यात काय अर्थ आहे ? मी आता भुकेने मृत्युपंथाला लागले आहे. 
            स्वामी म्हणतात, " तू दहा वर्षं धीर धर. मी तुला मोठी मेजवानी देईन."  माझ्या आताच्या क्षुधेसाठी मला एक दृष्टिक्षेप, एक शब्द, एक स्पर्श पुरेसा आहे. सर्वांना हे आता मिळते आहे. त्यांच्या मनात कोणते भाव आहेत याची मला पर्वा नाही. स्वामी म्हणाले," त्यांची मने, मत्सर आणि अहंकारयुक्त आहेत." असू देत. जर मत्सर, अहंकार, वैर या भावांमुळे स्वामींचे दर्शन होत असेल तर ते गुण माझ्यामध्येही येऊ देत. या ७० वर्षांच्या तपाचा काय उपयोग ? माझ्या पदरी केवळ विरह आणि अश्रू पडले. मला तुमचा एक दृष्टिक्षेप, एक शब्द, एक स्पर्श  हवा आहे. त्यांनतर माझे अज्ञान, मत्सर, अहंकार आणि वैर नष्ट करण्यासाठी मला हजारो जन्म घ्यावे लागले तरी मला फिकीर नाही. त्यांनतर मी मोक्ष प्राप्त करेन. आता मला मोक्षप्राप्ती नको, काही नको. मला फक्त स्वामींचे  सान्निध्य हवे आहे. 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात ..... 

जय साईराम