ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः

सुविचार

            " पती, पत्नी, मुलेबाळे, माता पिता, आणि नातेवाईक यांच्याबरोबर निर्माण केलेल्या आसक्तीमुळे आपण ह्या जगामध्ये अनेक दुःख भोगतो व पुन्हा पुन्हा जन्म घेतो."

प्रकरण एक

बीज पुढे सुरु

                  कुटुंबात परंपरेने चालत आलेली विष्णूभक्ती माझ्या वडिलांच्या नसानसात भिनली होती. श्रीरंगमचे श्री रंगनाथ हे त्यांचे इष्टदैवत. ते अखंड ' ॐ नमो नारायणाय ' या मंत्राचा जप करत. ते धार्मिक रुढींचे काटेकोरपणे पालन करत. ते तिरुप्परायतुरै येथील रामकृष्ण मठातील संन्याशांना आमच्या घरी बोलवीत. हे संन्याशी आमच्या घरी अंतर्योग शिबिरे घेत. माझे वडील गावकऱ्यांना या शिबिरांमध्ये सहभागी होऊन त्याचा लाभ घेण्यासाठी प्रोत्साहित करत. माझ्या वडिलांनी १९४८ मध्ये बद्रीनाथ, केदारनाथ, वाराणसी इ. तीर्थक्षेत्रांना भेटी दिल्या. त्याकाळी प्रवास खूपच खडतर होता. त्यांनी ह्या यात्रा पायी चालून पूर्ण केल्या. 
                 आहारविषयक सवयी आणि स्वच्छता याबाबतीत माझे वडील कमालीचे काटेकोर होते. ते ' कृष्णार्पणम ' म्हणून सर्वकाही भगवंताला अर्पण करीत. भगवदगीतेतील स्थितप्रज्ञाच्या लक्षणांचे उच्चारण व प्रार्थना करताना कुटुंबीय व मुलांनीही त्यांच्याबरोबर म्हणावे असा त्यांचा आग्रह असे. त्यांनी गीतेतील श्लोकांचे केवळ उच्चारणच केले नाही, तर त्यातील शिकवणींचे आचरणही केले. दररोज ते गीतेतील एक श्लोक आपल्या डायरीत लिहित व दिवस अखेरीस प्रार्थना करीत, " हे भगवंत, मी तुला शरण आलो आहे. मला स्थितप्रज्ञ बनव. काळ सरत आहे. लवकरात लवकर मला तुझ्या चरणांशी घेऊन जा. केवळ तूच माझे आश्रयस्थान आहेस." 

उर्वरित मजकूर पुढील भागात ..... 

जय साईराम