ॐ श्री साई वसंतसाई साय नमः 

सुविचार 

        " आपल्या मार्गात अनेक अडथळे आले तरी आपण आपला धर्म, सदाचरण याच्याशी निष्ठावंत राहिले पाहिजे."

प्रकरण एक 

बीज पुढे सुरु

                   भगवान श्री कृष्णावर माझ्या आईची उत्कट भक्ती होती. ती आर्ततेने भगवंताचा धावा करत असे. तिच्या करुण हाकांनी आमचे रिकामे घर भरून जात असे. माझ्या आईला भौतिक सुखात अजिबात रस नव्हता. भौतिक सुख तिला माहितही नव्हते. दररोज एक तास माझी आई स्वतःला माडीवरच्या खोलीत कोंडून घेऊन कृष्णासाठी रडत असे. ती टाहो फोडून कृष्णाला विचारात असे, " हे कृष्णा, मला तुझे दर्शन कधी होईल ?" रस्त्यावरून जाणाऱ्या येणाऱ्या लोकांना तिचे करुण रुदन ऐकू येत असे. 

हे कृष्णा, माझ्यासाठी इथे कोण आहे ?

या गावात माझे स्वतःचे स्थान नाही 

माझे इथे कोणी नाही. 

हे प्रभु, मी तुझे चरण घट्ट धरून ठेवते. 

                   लहान असताना मी सतत आईजवळच असे आणि शांतपणे तिच्या उत्कट कृष्णध्यासामध्ये तल्लीन होऊन जात असे. माझी आई माझी गुरुही होती. तिने माझे पोषण भगवद् भक्तीनेच केले. " भक्ती हे मुक्तीचे बीज आहे. " ती सतत कृष्णाच्या फोटोशी बोलत असे. लहानपणी झालेल्या या संस्कारांमुळेच मी आज स्वामींच्या फोटोशी बोलते, परमेश्वराबरोबर हसते, रडते.
                   आमचे कुटुंब दानशूरतेसाठी प्रसिद्ध होते. अन्नदान आणि साधू संन्याशी, यात्रेकरू यांची सेवा या गोष्टी आम्हाला नित्याच्याच होत्या. घरातील वडीलधारी मंडळी अशा सेवाकार्यासाठी गरज पडल्यास घरातील स्त्रियांचे दागिने वापरण्यासही मागे पुढे पहात नसत. आमच्या गावातील गरीब शेतमजुरांसाठी माझी पणजी भल्या पहाटे मोठ्या भांड्यामध्ये ताक आणि भात बनवून व्हरांड्यात ठेवत असे. शेतावर निघालेले कामकरी जाताना त्यांच्या वाट्याचा ताक भात घेऊन जात. 

उर्वरित मजकूर पुढील भागात ..... 

जय साईराम