ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 

सुविचार 

           " प्रेमाला कोणी मर्यादा घालू शकते का ? संकुचित कृती अनिर्बंध प्रेमाची अनुभूती घेऊ देत नाही तर ती केवळ दोष शोधून काढते .   " 

भाग - पहिला 

आरोहण 

" आमच्या आगोदर आलेल्यांच्या खांद्यावर आम्ही उभे आहोत …. "

प्रकरण एक 

बीज 

" ' मी विना मी '- ज्ञानाचे बीज " 

                 हे माझे आत्मचरित्र आहे. भक्तीरसाने ओथंबलेल्या कुटुंबात माझा जन्म झाला. माझ्या कुटुंबाच्या अनेक पिढ्या महाविष्णूची भक्ती करत होत्या. माझ्या मातापित्यास भगवानं कृष्णाबद्दल अपार प्रेम होते.  
        माझे वडील मधुरकवी आळवार स्वातंत्र्यवीर होते. त्यांना अनेक वेळा तुरुंगवास घडला. माझ्या वडिलांचे चौथीपर्यंत शिक्षण झाले होते. परंतु तुरुंगात असताना त्यांनी हिंदी आणि संस्कृत भाषा आत्मसात केल्या आणि भगवदगीतेचा अभ्यासही केला. गांधीजींच्या अनेक चळवळीनमध्ये त्यांनी भाग घेतला. ' स्त्रिया, हरिजन आणि देशाचा उद्धार यासाठी मी माझे आयुष्य अर्पण करतो ' अशी त्यांनी प्रतिज्ञा केली होती. त्यांच्या ध्येयपूर्तीसाठी ते अविश्रांत कार्य करत. खादी चळवळीप्रती त्यांची निष्ठा हे त्याचे एक उदाहरण आहे. माझ्या वडिलांनी आमच्या बागेत कापूस लावला होता. तो वेचून, त्यातील बिया काढून ते सुत कातत. चरख्यावर सुत काढणे हा त्यांचा दैनंदिन कार्यक्रम होता. माझ्या वडिलांनी आयुष्यभर खादी वापरली. घरातील सर्वांनी खादीच वापरावी, असा त्यांचा आग्रह असे. १९४० मध्ये गांधीजी मदुराईला आले, त्यावेळी माझ्या वडिलांनी त्यांना स्वहस्ते तयार केलेले खादीचे कापड अर्पण केले. त्यांचा चरखा अव्याहतपणे चालूच असे. सूत कातणे हे त्यांचे जीवनतत्व बनले होते. 

उर्वरित मजकूर पुढील भागात .....

जय साईराम