रविवार, ३ एप्रिल, २०१६

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 

सुविचार 

              " आत्मा म्हणजे काय ? ते शुद्ध चैतन्य आहे. जो अविनाशी, अजन्मा, अमर आहे. "

प्रकरण एक 

बीज पुढे सुरु 

                    गावातील बहुतेक सर्वजण वैष्णव होते. प्रत्येक कुटुंबाचा एक गुरु असे, एक ब्राम्हण पुरोहित. हे गुरु श्रीरंगम किंवा श्री विलिपुत्तूर येथे राहणारे असत. उत्तरेकडील बनारसमध्ये ज्याप्रमाणे भक्त त्यांचे अखेरचे दिवस ईश्वरचिंतनात व्यतीत करतात, त्याप्रमाणे ही स्थाने म्हणजे दक्षिणेकडचे बनारसच होय. माझ्या पूर्वजांनी ह्या पुरोहितांना राहण्यासाठी श्रीरंग विलास मंदिर बांधले. हे पुरोहित आमच्या गावी येत आणि मंगलविधी पार पाडत. यातील सर्वात महत्वाचा ' मुद्रा कार्यक्रम ' होय. भक्तांच्या खांद्यावर शंख आणि चक्र यांची मुद्रा ठसवणे. या मुद्रा म्हणजे भक्ताच्या संपूर्ण शरणागतीचे प्रतिक ! 
                   दरवर्षी आमच्या गावात कृष्णाष्टमीचा सोहळा अत्यंत उत्साहाने साजरा केला जात असे व रामनवमीला अखंड रामनामाचा जप केला जात असे. माझे वडील आमच्या समाजाचा आधारस्तंभ होते. दरवर्षी ते गांधी जयंती उत्सवही साजरा करत. त्या दिवशी गावातील स्त्रिया आमच्या घराच्या व्हरांड्यात येत आणि चरखा यज्ञामध्ये सहभागी होत. दुपारी हरिजनांना अन्नदान केले जात असे. 
                 आमचं गाव छोटसं होतं. गावातील वडीलधारी माणसे आमच्या घरापुढील व्हरांड्यात जमत. माझे काका रामायणाचे वाचन करत आणि त्यावर विवेचन करत. त्यांना या महाकाव्याविषयी अत्यंत प्रेम होते. त्यांनी ' सचित्र रामायण ' तयार केले होते. माझ्या वडिलांचे पूर्वज आळवार हे प्रसिद्ध कवी होते. २०० वर्षांपूर्वी त्यांनी अनेक भक्तीरचना लिहून प्रकाशित केल्या. त्यातील एक भक्तीरचना … 

हे आंडाळदेवी, हा जन्म नको मज 
कृपा करोनी मुक्ती दे मज 
गर्भातच सुरु होती जीवाचे क्लेश 
शृंखलाबद्ध , जणु बंदीवान 
दशा जीवाची वाघुळासमान
नको नको हे काही नको मज ! 
पुनःपुन्हा गर्भातील जीवन नको मज ! 

उर्वरित मजकूर पुढील भागात ..... 

जय साईराम  

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा