गुरुवार, १५ जानेवारी, २०१५

ॐ श्री साई वसंतसाई साय नमः

सुविचार

           " स्पर्श संवेदना सर्व भावांचे मुलभूत कारण आहे . देह स्पर्श संवेदनेचा पाया आहे आणि तो ( देह ) जन्माने प्राप्त होतो ."

पुष्प ३१ पुढे सुरु

                काल मी एक वेगळीच साडी नेसले . उषाने त्यावर सर्वत्र स्वामींच्या पादुका रंगविल्या होत्या. ह्या स्वामींच्या पादुका माझे सर्वांग झाकतात . माझे विश्व पादुका विश्व असल्याचे ह्यातून सूचित होते. माझी काया प्रकृति मध्येविस्तारित झाल्यानंतर समस्त विश्व पादुका विश्व बनते.
                खालील कविता स्वामीनी पूर्वी दिली आहे . या कवितेत स्वामी माझे आई-वडील व माझे जीवन सांगतात . कवितेचे नाव आहे , ' वैश्विक स्फोट '

वैश्विक स्फोट


२३ ऑक्टोबर १९३८
अमावस्येची काळोखी रात
अहो आश्चर्यम् 
अवसेच्या अंधाऱ्या रात्री
जाहला पुनवेचा जन्म !
पिता मधुरकवी आळवार
माता वेदवल्ली
दक्षिणेकडील मदुरैसमीप
वडकमपट्टी ग्राम तयांचे
कन्येच्या आगमने आनंद त्यांसी शब्दातील
सानुल्या ह्या देवदूताचे
नामाभिधान केले 'वसंता '
केवढे समर्पक नामकरण
केले तयांनी अजाणता !
वसंता अर्थात वसंतऋतू
अखेरीस त्या शुष्क मानवी जीवांना
गवसले प्रयोजन
आनंदाचा उत्सव करण्या
प्रभूवराचे गुणगान गाण्या !

स्वागत तुझे माता मेरी
साक्षात् प्रभुशी विवाह करी !
या ! सकलजन हो या ....
तिची कथा पुढे ऐकण्या !

कट्टर गांधीवादी पिता
आचरे जीवनी भगवत् गीता !
असे अत्यंत दानशूर
स्वातंत्र्य सैनिक शूरवीर
तळपला शुक्रताऱ्यासम
सच्चा पुत्र भारतमातेचा !

वेद्वल्ली वैष्णव भक्तपरायण
रात्रंदिन प्रार्थनेत रममाण
पतीस घडता तुरुंगवास
त्या दुर्बल स्त्रीस
आसरा ना कोणी दूजा
केवळ एक प्रभू परमेश , प्रभू परमेश !

हे प्रभू, आहेस कोठे तू ?
अंतरलास का मजसी तू ?
हे माझ्या कृष्णा ! कृष्णा !
मज उध्दरणार नाहीस का ?
तिच्या करून रुदनाचे पडसाद उमटती स्वर्गलोकी
भार असह्य वसुंधरेसी
प्रभू म्हणे, " परतुनी ये स्वगृहासी
प्रतिक्षेत मी तव नेत्रातील अश्रू पुसण्यासी !"

भगवंतासही अपयश येते क्वचित
कसं ? ते पाहू आपण
बालवसंतेने नेली पुढे
मातेची प्रज्वलित ज्योत
त्या प्रखर ज्योतीने
जर दाहिले प्रभूवरां
तर दोष कोणा द्यावा बरे ?

धगधगता अग्नि भक्तीचा
उद्रेक ज्वालामुखीचा
अर्थात स्फोट विश्वाचा
' ब्रम्हांड स्फोट ' सिद्धांत नव्हे हा
आहे साक्षात स्फोट ब्रम्हांडाचा !

भगवंतासी संकल्प बदल अनिवार्य आता
२७ मे २००१ ह्या शुभदिनी
मांगल्य दिले ब्रम्हचारी बाबांनी
देऊनी मांगल्य केली घोषणा मूक
" आम्ही दोघं आहोत एक "

नायक नायिकेचा विवाह होऊनी
सदा जीवनी सुखी होता
कथेची होते सुफळ सांगता !

परि अम्मा याहुनी न्यारी
वसंता न केवळ , ही आहे विश्वमाता
तिचे विश्व, तिचे लेकुरे दुःखात चूर असता
असेल का संतोष तिच्या चित्ता ?

जोवरी ना देसी 
वरदान वैश्विक मुक्ती 
नसे मज शांती विश्रांती 
अग्निप्रवेश , नरक यातना 
सिद्ध मी , याहुनी घोर सत्वपरीक्षा देण्या 
पाऊले ना ढळतील माझी मार्गावरुनी
हा वैश्विक मुक्तीचा मार्ग,
मानवा, दानवा,
कीटक, पशू, जलचरा 
मुक्त करील चराचरा .

जय साईराम


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा