ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः

सुविचार

         " परमेश्वर सर्वत्र आहे, प्रत्येकामध्ये आहे.  कोणतीही गोष्ट माया म्हणून दूर सारू नका.  जे घडते ते स्वीकारा आणि जसे आहे तसा त्याचा अनुभव घ्या."

प्रकरण दुसरे

अंकुर पुढे सुरु

बालपणातील भयंगड आणि परमेश्वर

                   लहान असताना मला वृद्धत्व, व्याधी आणि मृत्यू याविषयी खूप भीती वाटत असे. माझी पणजी अर्धांगवायूच्या विकाराने अंथरुणाला खिळून होती. सुरवातीला तर मी तिच्याजवळ जायलाही घाबरत असे. काही काळानंतर मी तिच्याजवळ बसू लागले. ती मला पुराणातील अनेक कथा सांगत असे. तिची अवस्था पाहून भीतीने माझ्या पोटात गोळा येई. मी विचार करत असे, वृद्धापकाळात सर्वांची अशी अवस्था होते का ? मी वृद्ध होऊच नये.
                    मी कुटुंबामध्ये सर्वांची खूप लाडकी होते. मी घराचा उंबरठा कधी ओलांडलाच नाही. त्यामुळे बाहेरच्या जगाविषयी मी पूर्ण अनभिज्ञ होते. आमच्या छोट्याशा गावात एखाद्या व्यक्तीचा मृत्यू झाल्यानंतर दहनाच्या वेळी ढोल वाजवले जात असत. त्या आवाजानेही मी खूप भयभीत होऊन स्वतःला एका खोलीत कोंडून घेत असे. माझ्या मनात विचार येई, " माणसाचा मृत्यू का बरे होतो ?" मला मृतदेहाचे दर्शन घेण्याचीही  भीती वाटत असे. या भीतीपोटी मी विचार करण्यास प्रवृत्त झाले . " यातून सुटकेचा काही मार्ग असेल का ?"

पुढील मजकूर पुढील भागात ..... 

जय साईराम