गुरुवार, २१ डिसेंबर, २०२३

 

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः
सुविचार

      मन नेहमीच नाकारात्मकतेवर केंद्रित असते. त्याला सकारात्मक बनवा आणि म्हणा, " मी सर्वांवर प्रेम करतो." "


अमृतकलश फोडला 

 

          मी हे लिहित असताना मला आठवले, फ्रेड नेहमी म्हणतात की यज्ञ करताना मी यज्ञात आहुती दिलेल्या प्रत्येक समिधेवर तूप टाकते, एकही सुटू देत नाही. मी प्रत्येक काडीला तुपाने न्हाऊ घालते, तिला पवित्र आणि शाश्वत बनवते. समिधांची आहुती देताना मी म्हणते की मी प्रत्येक समिधेला मुक्ती प्रदान करीत आहे. या दिव्य दृश्यासाठी हे उदाहरण अगदी योग्य आहे.

 
२१ जुलै २००७ दुपारचे ध्यान
वसंता - स्वामी, जर सर्व अवयव नीट झाले, तर मला हे शरीराच नको. तुम्ही घेऊन टाका. मी डॉक्टरकडे अजिबात जाणार नाही. मला या जीवनाची आवश्यकता नाही. मी पुन्हा जन्म घेईन आणि हा देह तुम्हाला पुर्णम् स्थितीत अर्पण करण्यासाठी साधना करीन. मी तुमच्याशी धडपणे बोलूही शकत नाही.
स्वामी - रडू नकोस. मी इथे कोणासाठी आलो आहे ? फक्त तुझ्यासाठी. जगातील दुःख पाहून त्यांना मुक्ती देण्यासाठी तू आलीस. मी तुझ्यामागे आलो. ह्याच कार्यासाठी आपण पुन्हा यायचं का ? बस ! आता पुरे झाले. धरतीचं परिवर्तन करून जाऊ या.
वसंता - अजून किती दिवस आपल्याला सोसावं लागणार ? जसा तुम्ही मला तुमचा डोळा दिलात, तसेच मला तुमचे दातही द्या.
स्वामी - तू जगात सर्वांना निर्दोष बनवणार आहेस. सर्व काही अमृतमय बनव. तू तो परीस आहेस, ज्याच्या स्पर्शाने लोहाचे सुवर्णात रूपांतर होते. तू सर्वांमध्ये प्रवेश करून त्यांचे भाव सुवर्णमय करतेस. तू कलिचे लोहयुग सत्याच्या सुवर्णयुगात बदलत आहेस.
वसंता - खरंच असं ]होईल का ? मी या प्रकरणाला ' अमृतकलश फोडला' असे नाव देईन.
स्वामी - लिही. अमृतकलश म्हणजे काय ? तुझ्या हृदयाच्या घुसळण्यातून अमृत आलं. तुझ्या हृदयातील प्रेमामृत उसळून वर आलं आणि सहस्राराला जाऊन भिडलं. सहस्त्रार उघडून ते वेगाने बाहेर पडत संपूर्ण जग व्याप्त करीत आहे. स्तूप हेच दर्शवतो.
ध्यानाची समाप्ती.

*     *     *

   

संदर्भ - कर्मकायद्यावर उपाय 


उर्वरित प्रकरण पुढील भागात .....
जय साईराम




कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा