ओम श्री साई वसंतसाईसाय नमः
सुविचार
"जे जे तो बोलतो,
जे जे तो ग्रहण करतो,
जे जे तो विचार करतो,
ज्या ज्या ठिकाणी तो जातो,
जर त्याची दृष्टी पूर्णपणे परमेश्वरावर केन्द्रीत असेल तर त्याला जग स्पर्श करू शकणार नाही " .
' thought for the day ' श्री वसंतासाईच्या या पुस्तकातून .
वसंतामृतमाला
तोफ गोळ्यांचा भडिमार ( पुष्प पाचवे )
मागील प्रकरणात स्वामींनी , अहंकार म्हणजे आत्मस्वरुपाला झाकून टाकणारे आवरण असल्याचे दर्शवले . परमेश्वर आणि आत्मा एकच आहे . स्वामींनी अष्टाहंकारांविषयी लिहिले . आता आपण स्वामींनी ' करा अखेर यांने ' या शीर्षकाखाली लिहिलेला मजकूर पाहू या .
प्रभू ,
पहा माझ्या द्वारे
ऐका माझ्या द्वारे
अनुभवा माझ्या द्वारे ( किंवा जाणा माझ्या द्वारे )
कर्म करा माझ्या द्वारे
बोला माझ्या द्वारे
…
रिक्त होऊ द्या माझ्या ' मी ला '
कृष्णाच्या मुरलीसम
साधन मज तुम्ही बनवून
मंजुळ मधुर वाजवा धून
माझ्या या मुरलीतून
…
शुन्यवत व्हा , नायक व्हा . ( Be a zero , Be a hero )
येथे स्वामी असे सांगतात की एखादयाने अष्टाहंकार सोडल्या नंतर स्वतःला रिक्त केले पाहिजे . यालाच शून्यवत होणे म्हटले आहे . या शून्यवत अवस्थेला पोहोचल्यानंतर तो नायक बनतो . जे अहंकाराचा ' मी ' चा त्याग करतात ते कसे असतात ?
' पहा माझ्या द्वारे ' याला उत्तर देतांना स्वामी म्हणतात की जे जे काही पहाल ते त्यांच्या द्वारे पहा . जेथे ' मी ' नाही तेथे सर्वत्र परमेश्वरच दिसतो .परंतु जर ' मी ' असेल तर जे जे पाहू त्याला आपण म्हणतो ' हे माझे , हे तुझे ' यातूनच भेदाची जाणीव निर्माण होते .
जेव्हा एखादा स्वतःला पूर्णपणे रिक्त करतो आणि अहंकाररहित होतो तेव्हा निल ज्योतीरुपात त्यांच्या अंतर्यामी वास करणारा परमात्मा विस्तार पावतो . तोच परमेश्वर आहे . ह्या विषयी मी अनेकदा लिहिले आहे . जेव्हा आपण स्वतःला रिक्त करतो तेव्हा आपला अंतर्यामी विस्तार पावत आपल्याला पूर्णपणे व्याप्त करतो . जीवात्मा परमात्म्याला म्हणतो , " हे प्रभू , मी केवळ एक साधन आहे . तू माझ्या द्वारे हे सर्व करून घे ". ही ' भर्ता ' अवस्था आहे . मनुष्य परमेश्वराला म्हणतो , " सर्व कर्मांचा करता करविता तूच आहेस म्हणून मी सर्व कर्मांच फल तुझ्या चरणी अर्पण करतो . केवळ परमेश्वर त्या फलांचा आस्वाद घेऊ शकतो ". येथे परमेश्वर ' भोक्ता ' अवस्थेत असतो आणि सगळ्यांचा आनंद घेतो . पाहणाऱ्याला सर्वत्र केवळ परमेश्वरच दिसतो .
स्वामींनी नंतर लिहिले ' ऐका माझ्या द्वारे ' परमेश्वर कधीही अपशब्द ऐकत नाही . जो स्वतःला पूर्णपणे रिक्त करतो त्याची ही अवस्था असते. तो केवळ परमेश्वराचे शब्द ऐकतो . परमेश्वराचे शब्द कोणते आहेत ? जप , ध्यान आणि भजन हे सर्व परमेश्वर विषयक आहेत . स्वामींनी ८४ वर्षे प्रशांती निलयममध्ये काय ऐकले ? केवळ वेद मंत्रोच्चारण . हे सर्व काही केवळ परमेश्वर विषयक , त्यांच्या विषयक होते . त्या व्यतिरिक्त तेथे बाजारातल्या कोलाहलासारखे कोणतेही आवाज नव्हते ! राजकारणातल्या व्यक्तींचे आव्हानात्मक आवाज तेथे नव्हते . जे आपण ऐकायला नको ते आपल्या कानावर यायला नको .
संन्यासी नेहमी एकटेच असतात . त्यांचे इतरांशी बंध नसतात . त्यांचे कान केवळ ईशवाणी ऐकतात . एवढेच नाही तर भुंग्याचा गुंजार परमेश्वराचे मधुर संगीत आहे . तसेच पक्ष्यांचे मधुर कूजन म्हणजे नगर संकीर्तन आहे . अशा भावाने ते प्रत्येक ध्वनी ऐकतात . ते जीवनही अशाच त-हेने व्यतीत करतात मग ते वनात असोत वा बाजारात .
स्वामी नंतर सूचित करतात ' माझ्या द्वारे जाणा ' परमेश्वर त्यांच्या द्वारे जाणण्यास सांगतोय . जाणणे म्हणजे ' स्पर्श संवेदना ' ज्याला ज्याला आपण स्पर्श करतो तो परमेश्वराच्या स्पर्शा सारखा झाला पाहिजे . परमेश्वर कसा स्पर्श करतो ? तो साक्षी अवस्थेत असतो . त्याला कोणी स्पर्श केला तर तो अबाधित राहतो तसेच त्याने कोणाला स्पर्श केला तरीही तो अबाधित राहतो . प्रत्येकाने असे असायला हवे . मनुष्याला पत्नीचा स्पर्श स्वर्ग सुखासमान भासतो तर त्याच्या मुलाचा स्पर्श परमानंदा समान भासतो तथापि शत्रूच्या स्पर्शाने तो क्रोधित होतो त्याचा स्पर्श त्याला अग्निसमान भासतो. अशा त-हेने सर्व काही असत्य आहे . मिथ्या आहे , माया आहे . ह्यात बदल व्हायला हवा .
जे साधना करतात साधकांना कोणतीही गोष्ट स्पर्श करत नाही आणि ते स्वतःला रिक्त करतात कारण त्यांची सर्व नातीगोती म्हणजे केवळ परमेश्वरच असतो. हा ईशस्थितीत असलेला जीव निरंतर परमशांतीत असतो . तो सदैव परमेश्वराच्या विचारात असतो , परमेश्वराचे गुणगान गातो . त्याचे एक वेगळेच विश्व बनते . त्याला भौतिक जगातले काहीही स्पर्श करत नाही . तो सर्वांपासून वेगळा स्वतःच्याच विश्वामध्ये रमतो . स्वामींनी चंदेरी बेटाचे वेगळे विश्व माझ्यासाठी निर्माण केले .
उर्वरित वसंतामृत पुढील भागात …
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा