गुरुवार, ३१ मार्च, २०२२

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 
सुविचार 
      " प्रेमाला कोणी  मर्यादा घालू शकते का ? संकुचित कृती अनिर्बंध प्रेमाची अनुभूती घेऊ देत नाही तर ती केवळ दोष शोधून काढते. "
श्वास आणि उच्छवास

            जीवघेणा असाध्य रोग झालेला रुग्ण, रोग शेवटच्या अवस्थेत पोहोचल्यावर डॉक्टरकडे जातो. डॉक्टर म्हणतात, ' आता मी तुझ्यासाठी काय करू शकणार ? तू आधी यायला हवे होतेस. '
             स्वामी आणि माझ्यामध्ये तुम्ही विलीन होणे महत्वाचे आहे. तुम्हाला हवे असेल तर तुम्ही आमच्यात विलीन होऊन पुन्हा प्रेमसाई अवतारात जन्म घेऊ शकता. तरुण आणि इतर कोणाला सत्ययुगात आयुष्य चालू ठेवायचे असेल तर ते तसे करू शकतात. ते मुक्ती निलयममध्ये राहून इतरांना या मार्गावर मार्गदर्शन करण्याचे कार्य पुढे चालू ठेवू शकतात. 

संदर्भ - सत्ययुग आणि कर्मकायदा 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात ..... 
जय साईराम 

रविवार, २७ मार्च, २०२२

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः  
सुविचार 
       " आत्मा म्हणजे काय ? ते शुद्ध चैतन्य आहे. जो अविनाशी, अजन्मा, अमर आहे. "
                           श्वास आणि उच्छवास

           मुक्ती निलयममधील दहा जण सर्वत्याग करून माझ्याजवळ येऊन राहिलेत. त्याचप्रमाणे जर हजार लोक एकटे किंवा कुटुंबासमवेत इथे येऊन राहिले तर त्यांना नक्कीच मुक्ती मिळेल. सर्वांना माझी पुस्तके वाचण्याचा आणि त्यातून मिळणाऱ्या ज्ञानाचा जरूर लाभ होईल. 
            जेव्हा मी ' भगवंताचे अखेरचे सात दिवस ' पुस्तक लिहिले, तेव्हा मी म्हणाले, " ज्यांना परमेश्वरासोबत रहायचे आहे त्यांनी या. आश्रमाचे दरवाजे त्यांच्यासाठी खुले आहेत. जर तुम्ही इथे येऊन राहिलात तर तुम्ही सर्व कर्म नाहीशी होतील. " मी इथे असणाऱ्यांना सांगते की ' इथे सतत रहा ', पण कोण बरे इतके परिपक्क आहे? 
           जर लोक माझ्या अखेरच्या काळात आले तर मी काही करू शकणार नाही. स्वामी जगाला परिवर्तनासाठी २८ वर्षे देत आहेत. मी फक्त ९ वर्षे देत आहे. जर तुम्ही इथे आलात तर मी नक्कीच तुमचा कर्मसंहार करिन. परंतु, 'अम्मा आपल्याला मुक्ती देतील' असे गृहीत धरून चालू नका. 

संदर्भ - सत्ययुग आणि कर्मकायदा 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात..... 
जय साईराम 

गुरुवार, २४ मार्च, २०२२

 ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 

सुविचार 

     " आपल्या मार्गात अनेक अडथळे आले तरी आपण आपला धर्म (स्वधर्म ), सदाचरण याच्याशी निष्ठावंत राहिले पाहिजे. "

                          श्वास आणि उच्छवास

             त्यांनी अशी प्रतिज्ञा केल्याबरोबर ते बरे झाले. जेव्हा आपण या भौतिक जीवनाचा परमेश्वरासाठी त्याग करतो, तेव्हा कर्म कमी होतात. काही वेळा ती पूर्णपणे नाहीशीही होतात.  मी याविषयी नंतर लिहीन. 

            आपल्या जीवनात कर्म अतिशय तरलतेने कार्य करीत असतात. कधीकधी स्वामींच्या विशेष कृपेचा वर्षाव होतो आणि कर्म नाहीशी होतात. पण ही सर्वसामान्य बाब आहे, असे कोणी समजू नये. माझ्या प्रार्थनांनी किती लोक त्यांच्या जीवघेण्या आजारांतून मुक्त झाले याविषयी 'प्रेम निवारण साई' पुस्तकात मी लिहिले आहे. त्यांच्या रोगांचे कारण असलेले कर्मच संपूर्णपणे धुवून टाकले गेले. 

            एसव्हींना पित्ताशयातील खड्याचा त्रास झाला होता. डॉक्टरांनी शस्त्रक्रिया करण्यास सांगितले होते. ते इकडे आले. मी त्यांच्या पोटावर विभूती लावली आणि प्रार्थना केली. जेव्हा ते पुन्हा स्कॅन करण्यासाठी डॉक्टरांकडे गेले तेव्हा पित्ताशयातील खडा नाहीसा झाला होता. स्वामींची विशेष कृपा कार्य करते हेच या सर्व घटना दर्शवितात. 

*     *     *

संदर्भ - सत्ययुग आणि कर्मकायदा 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात ..... 

अजय साईराम 

बुधवार, २३ मार्च, २०२२

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 

सुविचार - 3 जानेवारी 

        " जेव्हा मनुष्याला भौतिक वस्तुंपासून मिळणारी शांती ही खरी शांती नाही ह्याचा बोध होतो आणि तो खऱ्या शांतीच्या स्रोताचा शोध घेण्याचा प्रयत्न करतो त्यानंतर त्याचा आध्यात्मिक प्रवास सुरु होतो. "

            आता आपण पाहू या. भौतिक सुखे मनुष्याला आनंद देतात असा त्याचा समज आहे आणि म्हणून तो नेहमी कुटुंब, नातेवाईक, मित्र नांव लौकिक, पद प्रतिष्ठा आणि धनसंपत्ती ह्या गोष्टींचा विचार करतो. ह्या सर्व गोष्टींचा संचय करण्यात तो त्याच संपूर्ण जीवन खर्ची घालतो. ह्या सर्व गोष्टी अशाश्वत आहेत हे त्याच्या लक्षात येत नाही. जेव्हा तो त्याच्या जीवनाच्या खऱ्या उद्देशावर चिंतन करण्यास सुरुवात करतो. तेव्हाच त्याला सत्य उमगते. काही लोकं वयोवृद्ध झाल्यावर अशा तऱ्हेचा विचार करण्यास सुरुवात करतात. तर काहीजणांच्या ते खिजगणतीतही नसते. पालक त्यांच्या मुलांसाठी किती काबाडकष्ट करतात. तथापि वृद्धावस्थेत मुले त्यांच्या आदर ठेवत नाहीत आणि त्यांना वृद्धश्रमात पाठवतात. 
             हे मानवा, ह्या सर्व गोष्टींविषयी आसक्ती केवळ तुम्हाला पुन्हा पुन्हा जन्म-मृत्युच्या चक्रात अडकवते. महामहिम भगवान श्री सत्यसाईनी ८४ वर्षे सर्वांना हीच शिकवण दिली आहे. " विनासक्त होऊन तुम्ही तुमची कर्तव्ये करा. तुम्ही देह नाही आत्मा आहात." असा त्यांनी सर्वांना उपदेश केला. 
             हा आत्मा सर्वांना व्यापून टाकणारा आहे सर्वव्यापी आहे. परंतु लोकांना त्यांच्या शब्दांमधील सत्याचा बोध होत नाही. देह आणि देहाशी निगडित असणारे सर्वजण हे दोन्ही नाशवंत आहे असे त्यांनी पुन्हा पुन्हा सांगितले. तुमच्या भोवती " मी आणि माझे " ह्याचे संकुचित (लहान) कुंपण घालू नका. एकमेव परमेश्वर शाश्वत आहे सत्य आहे. अशा पद्धतीने जीवन जगल्यास सत्याचा साक्षात्कार होऊ शकतो.. तुम्ही दररोज ह्या सत्यावर चिंतन केलेत तर तुम्हाला परमशांती प्राप्त होईल. आध्यात्मिक जीवनाचा श्री गणेशा होईल. तुम्ही संत, ऋषी आणि आत्मज्ञानी लोकांची जीवन चरित्रे वाचून त्यामधून धडे घ्या. ते कशा तर्हेने जीवन जगले ह्यावर चिंतन करा. तुमचा आध्यात्मिक प्रवास सुरु होईल आणि अखेरीस तुम्हाला शांती लाभेल. 
            बाह्य जगतात, खरी शांती ( Peace ) नाही. वास्तवात केवळ तुकडे तुकडे (Pieces) आहेत. म्हणून आता जा, अंतर्मुख व्हा. बाह्य जगतातील प्रवास, भ्रमंती तुम्हाला केवळ झिरो (शून्यवत) बनवेल याउलट अंतर्यात्रा तुम्हाला हिरो ( अलौकिक महापुरुष ) बनवेल. महामहिम परमेश्वर कलियुगामध्ये भूतलावर अवतरला आणि त्याने मनुष्याला ह्या जगामध्ये उचित जीवन जगण्याचा मार्ग दर्शवला. परंतु किती जणांना हे समजू शकले ? पूर्वीच्या कोणत्याही कलियुगात परमेश्वर भूतलावर अवतरला होता का? त्यांची किमान एक तरी शिकवण अंगिकारून तिचा अभ्यास करा, सर्व करा. आणि जन्ममृत्युच्या चक्रातून स्वतःची सुटका करून घ्या. त्यांचा महिमा मी कसा लिहू ? ते सर्वांचे भूत, वर्तमान आणि भविष्य जाणतात. अनेक गोष्टी साक्षात करून त्यांनी सर्वांना दिल्या आहेत त्यांनी केलेल्या अनेक चमत्कारांद्वारे त्यांनी परमेश्वराचे सर्वज्ञात, सर्वव्यापकत्व आणि सर्वशक्तिमानता हे गुणविशेष दर्शवले. हा महान परमेश्वर, सामान्य लोकांमध्ये इतक्या सहजतेने कसा काय वावरत होता ? जरी ते त्यांच्याबरोबर वावरत होते तरी त्यांनी स्वामींची महानता ओळखली नाही. ते आले आणि त्यांनी स्वातंत्र्याचे, मुक्तीचे दरवाजे उघडले परंतु कोणालाही स्वातंत्र्य नको आहे. त्याऐवजी त्यांना ' मी आणि माझे ' च्या बंदिवासात राहणे अधिक पसंत आहे. सर्वजण सहजतेने माया जगत् स्वीकारतात आणि त्यामुळे सत्याचा बोध होऊ शकत नाही. सत्य काय आहे ते जाणू  शकत नाही आणि जन्मामागून जन्म घेण्याचा प्रवास अविरतपणे सुरु राहतो. किती जन्मांचा प्रवास ?
             आध्यात्मिक प्रवास सुरु झाल्यानंतरच मनुष्याला शांती प्राप्त होते. एखादा लखपती असेल. उच्चपदस्थ सरकारी अधिकारी असेल वा मोठा शास्त्रज्ञ असेल असे असूनही त्याला शांती नाही. कोणतेही प्रतिष्ठित पद शांती देऊ शकत नाही. केवळ अध्यात्माद्वारे मनुष्याला शांती प्राप्त होते. पांडुरंगाचे सर्व भक्त गरीब कुटुंबातील होते आणि न्हावी, व्यापारी, गृहिणी, कुंभार, खाटीक, चांभार इ. हलक्या दर्जाचे व्यवसाय करणारे होते. सर्वजण शांतीपूर्व जीवन जगले. सर्वांनी त्यांच्या आध्यात्मिक जीवनाद्वारे परमेश्वराला जाणले. जेव्हा जेव्हा त्यांना अडचणींचा सामना करण्याची वेळ आली तेव्हा प्रत्यक्ष परमेश्वर त्यांच्या मदतीस आला. ते सर्व पांडुरंगाचे प्रसिद्ध भक्त आहेत. येथे आपण पाहतो की ना पद ना नावलौकिक केवळ भक्ती मनुष्याला शांती प्रदान करते. आध्यात्मिक जीवनात जातपात, पंथ, पद, प्रतिष्ठा असे कोणतेही अडथळे येत नाहीत केवळ भक्ती पुरेशी आहे. भक्ती शांती प्रदान करते. हे त्यांच्या जीवनाच्या उदाहरणाद्वारे आपण शिकतो.  

जय साईराम 

रविवार, २० मार्च, २०२२

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 

सुविचार 

" अनासक्त जीवन जगणे म्हणजेच मुक्ती होय. "

श्वास आणि उच्छवास

          केवळ त्यागानेच अमरत्व प्राप्त होत असते.  त्यागाविना आपण कर्म कमी करू शकत नाही. कृती, संतती अथवा संपत्ती आपल्याला अमरत्व बहाल करू शकत नाही;  तर फक्त त्यागानेच मिळू शकते. म्हणूनच, जेव्हा एखादा सर्वसंगपरित्याग करून परमेश्वरासाठीच जगतो, तेव्हा त्याचा कर्मांचा नाश होतो. इथे एक उदाहरण देते. 

            माझ्या बालपणी, राजारामस्वामीजी नावाचे संन्यासी आमच्या घरी वरचेवर येत असत. मी त्यांना एकदा विचारले, " तुम्ही संन्यासी कसे झालात ?"ते म्हणाले, "मला मणक्याची ट्युमर झाला होता. तेव्हा काही उपचार होण्यासारखे नव्हते. मला सांगितले गेले की मी मरणार. मी प्रतिज्ञा केली की जर मी बरा होऊन जीवंत राहिलो तर माझ जीवन परमेश्वरास अर्पण करीन. ट्युमर नाहीसा झाला आणि मी संन्यास घेतला."

संदर्भ - सत्ययुग आणि कर्मकायदा 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात ..... 

जय साईराम 



गुरुवार, १७ मार्च, २०२२

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 
सुविचार 
" परमेश्वर केवळ शुद्ध, निष्कपट हृदयामध्ये वास करतो."
श्वास आणि उच्छवास

            जर प्रत्येक कुटुंबाने केवळ परमेश्वरासाठी कुटुंबातील एका व्यक्तीचा त्याग केला तर त्यांना त्यांच्या कर्माची झळ फारशी लागणार नाही. उदाहरणार्थ, निर्मला माझ्याबरोबर बरीच वर्षे आहे. ती सतत सर्वस्वाचा त्याग करून मुक्ती निलयममध्ये राहते आहे. गेल्या वर्षी तिच्या बहिणीला तुरुंगात टाकले गेले आणि तिचे नवजात बालक बाहेर होते. निर्मला रडली. मी स्वामींकडे प्रार्थना केली आणि आठवड्याभरातच तिच्या बहिणीची तुरुंगातून सुटका झाली. काही दिवसांनी तिला समजले की तिच्या भावाला मेंदूचा रोग होऊन रुग्णालयात ठेवले आहे. मी स्वामींजवळ प्रार्थना केली. त्यानंतर लवकरच तो बरा झाला. तिने फक्त एकदाच सांगितले. मी सुद्धा त्या दोघांसाठी फक्त एकदाच प्रार्थना केली. हे सर्व कास काय घडल ? हे घडल निर्मलाच्या त्याग आणि श्रद्धेमुळे. एका व्यक्तीच्या संपूर्ण त्यागामुळे त्याच्या कुटुंबियांचे कर्माच्या दुष्परिणामांपासून रक्षण होते. त्यागाविना, परमेश्वरासाठी न जगता कोणी विचारेल, ' आमची कर्म कमी होणार नाहीत का ? किंवा बदलणार नाहीत का ?' उत्तर असेल 'नाही ' मी मागील प्रकरणात लिहिले आहे की सर्वांनी त्यांची कर्म अनुभवायलाच हवीत. या दोन कुटुंबांच्या उदाहरणावरून, तुम्हाला कर्मकायद्याचे कार्य कसे चालते हे कळलेच असेल. उपनिषदातील श्लोक हेच स्पष्ट करतो,
...' न कर्मणा न प्रजाया धनेन त्यागेनैके अमृतत्व - मानशुः'      

संदर्भ - सत्ययुग आणि कर्मकायदा 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात..... 
जय साईराम 

रविवार, १३ मार्च, २०२२

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 

सुविचार 

            " तेलाच्या संततधारेसारखे आपणही अखंड परमेश्वराचे चिंतन केले पाहिजे. "

                           श्वास आणि उच्छवास

             हा अवतार प्रेमाची शिकवण द्यायला आला आहे. प्रेम एकता उत्पन्न करते, त्याचा सर्वांना फायदा होतो. प्रेमाच्या अभावाने कुटुंब विभक्त होतात. राजकारण, धर्म, जातपात यांच्याद्वारे जगात सर्वकाही दुभंगलेले आहे. सर्वदूर द्वेष आणि वैर आहे. स्वामी या जागाच परिवर्तन करण्यासाठी अवतरित झाले आहेत. गेली ऐंशी वर्षे ते अनेक वेगवेगळ्या प्रकारे प्रेमाविषयी बोलले. तरीसुद्धा कितीजणांचे परिवर्तन झाले ? येत्या २८ वर्षांत जे स्वतःमध्ये परिवर्तन घडवून आणतील, ते पूर्णत्व, परमअवस्था प्राप्त करतील. स्वामींच्या सुरुवातीच्या काळात त्यांच्यबरोबर असणारे, ज्यांनी स्वामींच सत्य ओळखलय, जे दिवसरात्र परमेश्वराच्याच विचारात जगत आहेत असे जुने भक्त पूर्णम्  प्राप्त करतील. ऋषीमुनीदेखील ' पूर्णम् ' असतील, ते सत्ययुगात पूर्णम् च राहतील - आणि १००० वर्षांनी युग बदलेल तेव्हा पुन्हा जन्म घेणार नाहीत. 

*     *     *   


संदर्भ - सत्ययुग आणि कर्मकायदा 


उर्वरित प्रकरण पुढील भागात..... 

जय साईराम 

गुरुवार, १० मार्च, २०२२

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 
सुविचार 
           " आपण केवळ ह्या परमेश्वराच्या निर्मितीचे विश्वस्त आहोत आपण कोणत्याही गोष्टीचे मालक नाही. "
                           श्वास आणि उच्छवास

            माझे भाव स्तूपाद्वारे अवकाशात पसरताहेत आणि जगातील नकारात्मक कंपने नाहीशी करताहेत. हे सर्व मी ' इन्क्युबेटर (निर्जंतुक पेटी) प्रकरणात लिहिले आहे. माझे भाव स्तूपात आहेत. हा स्तूप निर्जंतुक पेटीसमान बाह्यजगापासून सत्ययुगाची संरक्षण करतो. स्वामी म्हणतात की ह्या स्तूपाने सत्ययुगाला कवच घालून झाकून ठेवले आहे. काहीही नकारात्मक आत शिरू देत नाही. 
            उदाहरणार्थ, शस्त्रक्रिया करताना रुग्णाला भूल दिली जाते. जर अतिशय वेदना होत असतील तर अफूच्या अर्काच इंजेक्शन दिल जात, त्यामुळे त्याला वेदनांची जाणीव होत नाही. अफू अत्यंत तीव्र औषधी द्रव्य आहे. त्याचा असर काही काळ राहतो; त्यानंतर वेदना पुन्हा जाणवायला लागतात. 
             ह्याचप्रकारे, माझे भाव दुष्ट विचारांना अंतराळात शिरू देणार नाहीत. हे १००० वर्षे चालू राहील. हेच सत्ययुग असेल. सत्ययुगाच्या शेवटी, अकार्यक्षम आणि निश्चल राहिलेली कर्म हळूहळू कार्यक्षम होऊ लागतील. कर्मांचा काटा आणि दुष्ट विचार पुन्हा कार्यरत होतील.
  
संदर्भ - सत्ययुग आणि कर्मकायदा 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात ..... 
जय साईराम 

रविवार, ६ मार्च, २०२२

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 
सुविचार 
"केवळ साधना आणि परिवर्तन याद्वारे परमेश्वर प्राप्ती होते. "
श्वास आणि उच्छवास

            ओझ हलक करण्याचा फक्त एकच मार्ग आहे आणि तो म्हणजे परमेश्वरास संपूर्ण शरण जाणे. जर आपण परमेश्वराची सतत प्रार्थना करून संपूर्ण शरणागती पत्करली तर कर्माच्या ओझ्याचा परिणाम होणार नाही. जर आपल्यावर परमेश्वराच्या विशेष कृपेचा वर्षाव झाला, तर कर्म बदलूही शकतात. अर्थातच, हे अतिशय दुर्मिळ आहे. 
तारीख १५ डिसेंबर २००८ ध्यान 
वसंता - स्वामी, सत्ययुगाच्या शेवटी जुनी कर्म पुन्हा कशी लागू होणार ? तोपर्यंत ती कुठे बर असणार ?
स्वामी - तुझ्या भावविश्वाचं सामर्थ्य त्या कर्मांना अकार्यक्षम करून निश्चल करील. सत्ययुगाच्या शेवटी ती कर्म परत येतील. 
वसंता - स्वामी, स्वामी मला तुम्ही हवे आहात. मला दुसर काही नको. 
स्वामी - कितीवेळा हे बोलतेस ?
वसंता - हा माझा श्वास आहे. 
स्वामी - प्रत्येकवेळा श्वास घेताना तू बोलतेस, 'मला तुम्ही हवे, मला परमेश्वर हवा' आणि प्रत्येक उच्छवासागणिक बोलतेस, ' मला काही नको, मला काहीही नको.' हे भाव स्तूपात जाताहेत आणि जग व्यापून टाकताहेत. 
ध्यानाची समाप्ती  

संदर्भ - सत्ययुग आणि कर्मकायदा 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात ..... 
जय साईराम 

गुरुवार, ३ मार्च, २०२२

ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 
सुविचार 

      " साधनेच्या मार्गाद्वारे साधक अध्यात्मातील उंच उंच शिखरे पादाक्रांत करतो. "
                                ७ 
श्वास आणि उच्छवास

            एका व्यक्तीने दुसऱ्याच्या कर्मात हस्तक्षेप करू नये. मी याविषयी ' इथेच, याक्षणी, मुक्ती भाग -२' पुस्तकाच्या ' कर्माची तरलता ' या प्रकरणात लिहिले आहे. जर एखाद्याने दुसऱ्याची कर्म हलकी करण्याचा प्रयत्न केला, तर त्याला त्याचे नकारात्मक परिणाम भोगावे लागतात. म्हणून दुसऱ्याच्या कर्मात ढवळाढवळ करू नका. 
            कुटुंबातील एखादी व्यक्ती त्याच्या पूर्वकर्मांमुळे पीडित असेल तर कुटुंबाचे सदस्य ' मी तुझे ओझे वाहतो ' असे म्हणू शकत नाहीत. 
            प्रवासात एका कुटुंबाच्या सामानाच्या अनेक बॅगा असतात. त्यावेळी सर्वजण ' मी ह्या बॅगा घेतो, तुम्ही दुसऱ्या घ्या ' असे म्हणून मिळून सामान उचलतात. अशावेळी ओझी वाटून घेणे आणि एकमेकांना मदत करणे हे स्वाभाविक आहे. पण कर्माच्या बाबतीत असे नाही ; तुमच कर्माच ओझ तुमच्यासाठी कोणीही वाहू शकत नाही. 

संदर्भ - सत्ययुग आणि कर्मकायदा 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात ..... 
जय साईराम  
 

मंगळवार, १ मार्च, २०२२

श्री साई वसंतसाईसाय नमः

महाशिवरात्री संदेश

दिव्यात्मस्वरूपलारा !


           नरजन्माचे दुर्लभ भाग्य लाभल्याने मनुष्याने उत्कृष्टता प्रकट करण्यासाठी निरंतर प्रत्यत्न केले पाहिजे.

           मेघांमधून बरसणारे पावसाचे अमृतथेंब प्राशन करण्यासाठी चातक पक्षी अत्यंत आतुरतेने प्रतिक्षा करत असतो. भयंकर तूफान विजांचा कडकडाट ढगांचा गडगडाट डोळ्यापुढे अंधेरी आणणारे विद्युल्लतांचे तेज ह्याने तो त्याच्या एकाग्रतेचा भंग होऊ देत नाही. अशाच तऱ्हेने साधकानेही परमेश्वराविषयी व्याकुळ भावनेने त्याचे हृदय भरून घेतले पाहिजे सुख-दुःख , नफा-नुकसान, मान - अपमान ह्यासारख्या सर्व बाजूंनी त्याच्यावर प्रहार करणाऱ्या गोष्टी तसेच पालक, नातेवाईक वा त्याचे सखेसोबती ह्यांनी त्याचा उपहास केला, त्याला विरोध दर्शवला वा तिरस्कार केला तरी त्याने विचलित वा अस्वस्थ होता प्रेमामृताच्या परमेश्वरी कृपेची प्रतीक्षा केली पाहिजे.

           प्रार्थना ओठातून नव्हे तर हृदयातून आली पाहिजे परंतु आजकाल बहुतांशी साधक केवळ अभिनय करतात आणि आध्यात्मिक उन्नतीचा दिखावा करतात. त्यांनी परमेश्वरास केलेल्या प्रार्थना, विनवण्या ह्या हृदयातून येता केवळ ओठातून येतात. त्यांचा शब्द खरा मानून जर परमेश्वर त्यांच्या समोर उभा ठाकला त्यांनी मागितलेली मुक्ती त्यांना प्रदान केली. तर त्यांचे शब्द अडखळायला लागतात, अंग थरथरू लागते ते म्हणतात, " हे प्रभू, मी केवळ सवयीनुसार, यांत्रिकपणे मुक्तीसाठी प्रार्थना केली परंतु जर त्यामुळे माझी पत्नी मुले एकाकी पडणार असतील आणि माझ्या स्वकष्टर्जित संपत्तीचाही त्यामध्ये समावेश असेल तर ही मुक्तीची भेट  माझ्या मृत्युनंतर प्रदान करा. ते अधिक स्वागतार्ह  ठरेल.

           मनाला इतरांमधील दोष शोधण्यासाठी मुभा देऊ नका नाहीतर मन प्रदुषित होईल. त्याऐवजी मनाला इतरांच्या सद्गुणांवर निष्पक्षतेवर केंद्रित करा म्हणजे मन निर्मळ आणि पवित्र होईल.

           भावनांच्या उन्मादात मनुष्य स्वतःचा मूळ स्वभाव बाजूला सारून इतरांवर दोषारोप करतो वा इतरांवर अपशब्दांचा मारा करतो, त्यांना काही इजा व्हावी अशी इच्छा करतो वा त्यांच्या दुःखात आनंद मानतो. असे हे वाईट विचार त्याच्या मनात रुजतात मनामध्ये कुविचारांचे तण माजते त्या बदल्यात दुःखभोग वाट्याला येतात. इतरांची चिंता कशाला ? जर ते तुम्हाला आवडत असतील तर त्यांच्याशी संवाद करा, आवडत नसतील तर त्यांच्याशी संपर्क ठेवू नका. त्याच्यामधील दोष का शोधता ? त्यांच्याविषयी वाईट का बोलता ? असे करून तुम्ही तुमच्या आध्यात्मिक अधःपतनास आमंत्रित करता आणि तुम्ही करत असलेल्या, जप, पूजा, ध्यान, दर्शन ह्यामधून प्राप्त झालेले पुण्य गमावून बसता.

           मानवी मानाने परिवर्तनाचा अनुभव घ्यायलाच हवा. मनाला बंधांसाठी नव्हे तर मोक्षासाठी प्रोत्साहित केले पाहिजे. मनाने बहिमुर्ख होता, भौतिक विश्वात रममाण होता अंतर्मुख झाले पाहिजे, ईश्वराभिमुख झाले पाहिजे. तुम्हाला खूश करण्यासाठी मन नाना क्लूप्त्या लढवते तुम्ही स्वामींना वंदन करून शरणागती पत्करल्याचे घोषितही कराल परंतु एकदा तुम्ही तेथून दूर गेलात की तुमचे वर्तन विपरीत असेल. साधना करणे तुमचे कर्तव्य आहे, आंतरीक उत्कट इच्छा आहे, तुमचा खराखुरा क्रियाकलाप आहे. बाकी सर्व ईश्वराच्या इच्छेवर सोडा हा तुमचा पवित्र महाशिवरात्रीचा संकल्प असायला हवा.


भगवान श्री सत्यसाई बाबांच्या महाशिवरात्री संदेश

२९-०२-१९८४



जय साईराम