ॐ श्री साई वसंतसाईसाय नमः 

सुविचार 

      " तारुण्यामध्ये आनंद देणारी वस्तु वार्धक्यात विषासमान बनते. इंद्रिय सुख, परमेश्वराचे विस्मरण अखेरीस विषासमान ठरते. "

१६

गेले ! ते दिन गेले 

तारीख १३ जानेवारी २००९ सकाळचे ध्यान 

वसंता - स्वामी, स्वामी, तुम्ही म्हणालात की मी पंचमहाभूतांचे प्रदूषण माझ्या शरीरावर घेतले आहे. ही जगाची कर्म नाहीत का ?

स्वामी - देहाद्वारे आपण कर्मसंहार करत आहोत आणि आपल्या भावनांच्याद्वारे कामदहन करत आहेत. हे तू पूर्वी लिहिले आहेस. तुझ्यामध्ये ' काम ' नाही. 'काम' परमेश्वराच्याजवळ जाऊ शकत नाही. 

           तू माझ्या देहरूपी दर्शनासाठी सतत का रडतेस? याचे कारण आहे जगाचा 'काम'. सर्व इच्छा म्हणजे 'काम'. इच्छांमुळेच 'वासना' उत्पन्न होते. 'काम' आणि 'कर्म' एकमेकांपासून अलग होऊ शकत नाही. तुझा देह आणि भाव यांच्या यातनांचे हेच एक कारण आहे. त्यामुळे जगाचे अर्धे कर्म संपून गेले. उरलेली कर्म माणसाने स्वप्रयत्नांनी संपवायला हवीत. 

वसंता - आता मला समजल स्वामी. ज्याप्रमाणे देह आणि भाव वेगळे करता येत नाहीत त्याप्रमाणे काम आणि कर्म अलग करता येत नाहीत. 

ध्यानाची समाप्ती 

संदर्भ - सत्ययुग आणि कर्मकायदा 

उर्वरित प्रकरण पुढील भागात ..... 

जय साईराम